Rozdział 2.

Leżałam na łóżku i nie miałam siły żeby podnieść z niego łóżka. Niestety wszystko co dobre szybko się kończy ponieważ po moim pokoju rozległo się pukanie do drzwi.
- Proszę - powiedziałam nie wstając z łóżka
- To ja - usłyszałam ciepły głos Lidki który od razu sprawił że usiadłam na łóżku.
- Co jest? - zapytałam
- Tak przyszłam pogadać - powiedziała i usiadła na łóżku
- Jeśli chodzi o tego jak mu tam.. - zaczęłam machać ręką
- Przemka - podpowiedziała mi Lidka
- No właśnie o niego. To nic złego nie zrobiłam - powiedziałam
- Chamko go potraktowałaś on tylko chciał Cię poznać.. - zaczęła Lidka jednak ja jej przerwałam
- Ale ja nie chce go poznawać - powiedziałam
- Przestań! Wszystkich wrzucasz do jednego worka! Kobieto opamiętaj się. Mieszkasz po części u niego więc traktuj go normalnie! - podniosła głos Lidka
- Ja tu mieszkać nie chciałam i nadal nie chce! O mieszkam u niego i co mam u do łóżka wskoczyć co? - zapytałam zła
- Przestań! Masz po prostu traktować Przemka dobrze! - powiedziała siostra
- A jak nie to co? - droczyłam się z nią
- To będziesz pod mostem spała!! To on po części zapewnił Ci dach nad głową! - krzyknęła
- Okej to ja się wyprowadzam. - powiedziałam.
Lidka patrzyła na mnie z otwartą buzią.Wzięłam do ręki torebkę włożyłam tam bluzę i kilka drobiazgów i wyszłam z pokoju.
- OLKA! - krzyknęła Lidka kiedy ja już byłam na dole
- Gdzie idziesz? - zapytał Grzesiek
- Do domu! - powiedziałam i trzasnęłam drzwiami.
- No ale jesteś w domu - powiedział Przemek.
Popatrzyłam na niego i wyszłam przed dom. Nie miałam pojęcia gdzie iść.
- Przepraszam którędy do centrum? - zapytałam straszą panią
- Niech idzie pani w prawo i cały czas prosto - odpowiedziała i uśmiechnęła się
- Dziękuję! - odpowiedziałam i poszłam w kierunku wskazanym przez panią.
Po chwili usłyszałam jadący za mną cross. Odwróciłam się i zobaczyłam niebieską bluzę którą miał na sobie Przemek. Westchnęłam ale szłam dalej. Po chwili wyprzedził mnie i wjechał na chodnik przy czym zajechał mi drogę.
- Pogrzało Cię? - zapytałam
- A może bardziej ciebie? - zapytał
- Skończ. - powiedziałam i próbowałam go wyminąć
- Pogadajmy - powiedział i spojrzał na mnie
- O czym? - zapytałam i spojrzałam na niego.
Dopiero teraz zobaczyłam te jego śliczne błyszczące oczka i ten uśmiech który pojawił się na jego twarzy.
- O wszystkim - powiedział i spojrzał mi prosto w oczy
- Dobrze, ale ja nie chce na razie wracać do was. - powiedziałam z grymasem na buzi
- Nie do was tylko do nas.. mieszkasz tam i właśnie zostałaś członkiem patologicznej rodziny - zaśmiał się
Patologiczna rodzina skąd ja to znam? Od dziecka żyłam w jednej wielkiej patologi.. Przypomniałam sobie te wszystkie chwilkę kiedy spałam na klatce w bloku trzęsąc się z zimna poczułam te wszystkie ciosy które dostałam od rodziców.. poczułam jak tata dobiera się do mnie.
- Przemek muszę się przejść - powiedziałam ze łzami w oczach
- Ej młoda wszystko okej? - zapytał
- Tak.. ja muszę się przejść. - powiedziałam i otarłam łzę - Sama - dodałam kiedy zobaczyłam że Przemek chce iść ze mną
- Ale wrócisz? - zapytał
- Tak błagam daj mi godzinę spędzoną w samotności - powiedziałam
- Jasne - odpowiedział
Odwróciłam się i zaczęłam iść w stronę centrum.

*Oczami Przemka*

Czy ja coś zrobiłem nie tak? Nie znam tej dziewczyny nie wiem dlaczego jest do mnie aż tak uprzedzona i nie mam pojęcia dlaczego tak bardzo chcę ją poznać.. 

- Gdzie Olka? - zapytała Lidka gdy tylko wszedłem do domu

- Poszła się przejść.. - powiedziałam i usiadłem na kanapie chowając twarz w dłoniach 

- Coś się stało? - zapytał Grzesiek

- No bo chciałem z nią pogadać ona się zgodziła a za chwilkę zaczęła płakać i powiedziała że musi się przejść - powiedziałem i spojrzałam na Lidkę

Lidka wymieniała spojrzenia z Grześkiem i było widać że oboje są zdenerwowani. 

- A co jej powiedziałeś? - zapytał Grzesiek

- No w sumie nic.. - odpowiedziałem

- Musiałeś coś powiedzieć. pomyśl - mówiła zdenerwowana Lidka

- Powiedziała że nie chce do nas wracać wtedy ja jej powiedziałem że ona teraz należy do naszej patologicznej rodzinki - odpowiedziałem i ponownie spojrzałem na Lidkę

Ona bez namysłu wybiegła z domu nie mówiąc nic a nic. Spojrzałam na Grześka który właśnie do kogoś dzwonił. 

- Nie odbiera - jęknął 

- Powiecie mi o co chodzi?! - krzyknąłem

- Ja Ci tego nie powiem... ale uwierz że to co ona przeżyła przez te 18 lat inni nie doświadczą tego przez całe życie - powiedział 

- Wiesz gdzie ona jest? - dodał po chwili

- Szła w stronę centrum - powiedziałem zaskoczony

A Grześka po chwili nie było w domu.. Nigdy do żadnej dziewczyny nie ciągnęło mnie tak jak do niej. W mojej głowie jest tylko jej imię i jej dużo brązowe oczy. 

Tylko boli mnie to że tak bardzo mnie nie lubi.. nie zrobiłem jej nic a do tego ta akcja przed chwilą. Nie dam się tak łatwo. Będę walczyć o to żeby zobaczyła we mnie przyjaciela i żeby otworzyła się przede mną.. chce wiedzieć co siedzi w sercu i jej głowie. 

__________

Cześć :) Mam dla was kolejny rozdział i dziękuję za miłe komentarze w poprzednim poście. W komentarzu dawajcie mi linki do waszych blogów chętnie poczytam :)